Klient:
Muzeum Narodowe w Krakowie
Rok:
2025
Projektanci:
Katarzyna Pełka-Bura, Natalia Jakóbiec, Marcin Krater, Aleksandra Gwiżdż, Magdalena Giertuga
Fotografie:
Radosław Kaźmierczak
Na wystawie zaprezentowane zostały drzeworyty japońskiego artysty Kitagawy Utamaro, który uchwycił kobiety różnych stanów społecznych. Intymna aranżacja wystawy prowadzi przez jego twórczość, wykorzystując motywy tradycyjnych mat Tatami oraz Shōji – przesuwnych ekranów z drewnianych ramek i papieru. Materiały te nawiązują do japońskich wnętrz, a kolorystyka inspirowana jest okresem Edo, w którym tworzył artysta.
Rozwiązania typograficzne cechuje harmonijna spójność, którą można dostrzec także
w japońskiej architekturze.Kompozycja typograficzna wykorzystuje formę kwadratu, który stanowi moduł siatki. Nawiązujemy w ten sposób do regularności i rytmu japońskiej architektury oraz zamiłowania do harmonii. Kwadrat to również kształt, w który wpisywane są znaki japońskiego alfabetu. Minimalistyczny układ i kroje pisma przełamuje akcent kolorystyczny w postaci wyróżnienia wybranej części opisu za pomocą pogrubienia.
W przypadku dłuższych podpisów forma kwadratu może być powielona za pomocą modułu bazowego. W przestrzeni wystawy pojawiają się ponadto powiększenia drzeworytów, które pozwalają na przyjrzenie się detalom i precyzji z jaką zostały zrealizowane oryginalne drzeworyty.
Minimalistyczna koncepcja wystawy tworzy oddzielne przestrzenie dedykowane poszczególnym tematom. Jasna strefa poświęcona macierzyństwu przechodzi w złotą przestrzeń tokonomy – miejsca, w którym zgodnie z japońską tradycją witani są goście domu – gdzie raz na tydzień prezentowany jest inny zestaw obiektów. Strefa przedstawiająca portrety pięknych kobiet wyróżnia się głęboką czerwienią, natomiast drzeworyty ukazujące legendy i mity zostały umieszczone w niższej partii ścian, by ułatwić dostęp dzieciom. Przestrzeń poświęcona wojownikom stanowi odrębną część wystawy, wyróżnioną zarówno wizualnie, jak i za pomocą materiałów – wnętrze wypełniają deski opalane metodą Shou Sugi Ban. „Wystawą w wystawie” jest kolekcja japońskich tkanin,
w tym kimon i pasów obi, zaprezentowana w gablocie w ostatniej sali. Tkaniny korespondują z kolekcją drzeworytów tzw. „wielkich głów”, które są nowatorskim sposobem portretowania.
Dodatkowym elementem aranżacji są animacje, które „ożywiają” świat drzeworytów.
W przestrzeni wystawy znajdują się także liczne udogodnienia dla osób ze specjalnymi potrzebami, takie jak tyflografiki, kopie eksponatów w skali 1:1 czy nagrania audio, które pozwalają lepiej zrozumieć twórczość Kitagawy Utamaro. Wzdłuż całej ścieżki zwiedzania ukryte są pomoce edukacyjne, które zwiedzający mogą odkrywać, podążając śladem pasikonika.